Wszystkiego i tak nie opiszę.

Zapisałam się na kurs renowacji starych mebli.
Zaczynam w październiku nową przygodę, ahoj!
Poza tym wszystko w najlepszym nieporządku.
Nowe przygody,znajomości, podróże, wpadki, tarapaty,
pisać o tym, nie pisać, this is the question…
Za pisaniem przemawia miłość do literek, przeciwko wścibskie idiotki
piszące mi sążniste komentarze i wpadające do spamu.
Nie chce mi się karmić idiotek moim życiem,
ale z drugiej strony sama jestem głodna pisania.
Zakładanie kolejnego bloga tajne/poufne ?
Na nowo  zgłębiać zawiłości kolejnych platform?

Poza tym coraz gorzej widzę z bliska
i oczu moich blask zaczyna przygasać,
jak to przed pięćdziesiątką :)

Koniec wakacji okraszony astrami budzi jak zwykle małe tęsknoty,
choć dalej nie wiem za czym/kim tęsknię.
Łogólnie jakoś. Może za blogiem.

Gusia przerażona maturą, ech… najwyżej poprawi za rok, jak mi buk  miły tak jej powiedziałam. A co!
Karolcia skończyła licencjat z oceną „first”, jak skończy studia to pogadamy,
tu jestem niezłomną tradycjonalistką, nie poważam licencjatu,
ale moja duma o tym nie wie i pęka.

Czy pisałam (wiem, że nie, ale chciałam tak zgrabnie zacząć),
że na osiemnaste urodziny Gusi
poleciałyśmy w trójkę do Amsterdamu
i działy się tam rzeczy straszne i śmieszne?
A to po pewnych ciasteczkach waliły na mnie ogromne fale w Ogrodzie Keukenhof,
a staw podobno był płaski jak stół,
a to oblała mnie fontanna, a to płakałam przy obrazach w Rijksmuseum…
zaprawdę powiadam Wam, nie ma lepszych towarzyszy wyjazdów niż moje córki, wracam pełna wrażeń, z pustką w portfelu i znowu mam motywację do pracy!

A propos Amsterdamu: na 4 dni przed wylotem
mój telefon wypluł z siebie połączenie z Holandii.
Sprawa rozwodowa, rozmawiamy, kobieta się żali,
że od 10 lat chce się rozwieść, ale tak jakoś… od 3 lat ma mój telefon,
ale też tak jakoś… i czy może mi przesłać dokumenty pocztą…
bo z tej Holandii do Krakowa nie wie kiedy przyjedzie…
Zapytałam gdzie mieszka i okazało się że pod Amsterdamem.
Gdy jej powiedziałam, że za 4 dni będę przez 4 dni w Amsterdamie
i mogę się z nią spotkać, to nie mogła uwierzyć, płacz i szloch zdominowały naszą rozmowę, że jak to, to ona tyle lat czeka, boi się, odważa się, a tu adwokat do niej przyjeżdża… to się nazywa full wypas usługa, prawda?

Spotkałyśmy się w hotelu, podarowała mi w prezencie swojego syna na cały dzień.
Miał samochód, pojechaliśmy nad morze… jaką tam jadłyśmy rybę!

Zapytałam go, czy lubi holenderskie sery,
bo odkąd na Kleparzu jest sklep z serami holenderskimi,
jestem ich wielką admiratorką.
Powiedział, że ser jak ser, żółty zje.

I tak nieubłaganie idę, bo życie idzie tam gdzie Ty, dopóki idziesz (Lec).

Trzy dni temu musiałam uśpić kota.
To było straszne, smutne i do niczego nikomu niepotrzebne.
Ale  i z takich zdarzeń składa się życie.
Ważne, by nie tylko z takich.
Li.
PS. Niedawno poświęciłam kilka nocy na czytanie bloga.
Śmiałam się, płakałam, śmiałam się, turlałam, trzymałam za brzuch,
podziwiałam, pokochałam,
już wielbię, najlepsze co czytałam w internetach,
najsoczystsze, najbarwniejsze,
prześmieszne!
Wchodźta i czytajta, a nie pożałujta!
https://kanionek.pl/