Wspólnota jednej miski.

Zgodnie jedzące koty to przykład płynący z góry.

Myślałam po raz kolejny o rzuceniu blogowania.
Bo czego ja w związku z nim nie doświadczam,
dostałam nawet- i tu byłam naprawdę zdumiona-
napisany na papierze, pismem ręcznym
anonim zaadresowany do miejsca mojej pracy.
O mailach na mój temat rozsyłanych w necie nawet nie wspomnę,
niektórych poznaje się nie po tym jak zaczynają,
ale jak kończą.
…
Te trzy kropeczki są grubą kreską,
bo nad sprawami, które są już za mną
i na które nie mam wpływu przechodzę do porządku dziennego,
starając się do nich nie wracać.
A to, że ludziom chce się marnotrawić swój czas roztrząsywaniem, obgadywaniem, tworzeniem mitów mnie nie obchodzi.
Ilość osób mi niechętnych i tak nie ma wpływu na moje życie.
(A niech ich będzie i milion dwieście).
Ale za to ilość osób stojących
po tej samej jasnej stronie życia co ja,
wzbogaca je, koloruje
i niesie za sobą przyjemność kontaktów.
…
Dziś jest poniedziałek,
nareszcie wypiłam pierwszą wiosenną kawę,
ułożyłam sobie pracę w zgrabny stos,
życie znowu jest piękne,
cieszę się na tę wiosnę, bo gdy minie,
to będziemy po maturze!
(Jakoś tę presję maturalną odczuwam osobiście:)
Li.
PS. Po weekendzie spędzonym w knajpach
(grzeszyło się, niestety)
waga zrobiła mi dziś przykry numer
i pokazała 40 dkg więcej.
(I to przed jutrzejszą wizytą u lekarza, psiakostka!).
Ale nie żałuję, bo to był świetny weekend,
życie od czasu do czasu
musi być zdominowane przyjemnością!

W związku z powyższym motto na dziś:
„Wieloryby pływają cały dzień,
jedzą tylko owoce morza,
piją wodę, a i tak są grube”.